sobota, 28 czerwca 2014

Rozwój krajów członkowskich



Kraje członkowskie stwarzają korzystne warunki prawno-administracyjne dla rozwoju firm w postaci finansowego wsparcia, programów edukacyjnych oraz ochrony przed antykonkurencyjnymi działaniami większych przedsiębiorstw. Najlepszymi wynikami cieszą się przedsiębiorstwa, które przed akcesją przygotowały się do nowych warunków głównie poprzez: podniesienie jakości produktów, uzyskanie odpowiednich certyfikatów i wdrożenie nowych technologii. Nowoczesne reguły konkurencji niezbędne są dla właściwego funkcjonowania polskiej gospodarki, pozwalają na lepszą ochronę interesów konsumentów i przedsiębiorców.

czwartek, 19 czerwca 2014

ważne skróty



Wykaz skrótów

1.    B+R - badania naukowe i rozwój
2.    EBOR - Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju
3.    EFS - Europejski Fundusz Społeczny
4.    GUS - Główny Urząd Statystyczny
5.    MSP - małe i średnie przedsiębiorstwa
6.    PKB - produkt krajowy brutto
7.    PNB – produkt narodowy brutto
8.    PARP - Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości
9.    PR- public relations
10. UE - Unia Europejska
11. WE – Wspólnota Europejska
12. SSE - Specjalne Strefy Ekonomiczne
1.    B+R - badania naukowe i rozwój
2.    EBOR - Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju
3.    EFS - Europejski Fundusz Społeczny
4.    GUS - Główny Urząd Statystyczny
5.    MSP - małe i średnie przedsiębiorstwa
6.    PKB - produkt krajowy brutto
7.    PNB – produkt narodowy brutto
8.    PARP - Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości
9.    PR- public relations
10. UE - Unia Europejska
11. WE – Wspólnota Europejska
12. SSE - Specjalne Strefy Ekonomiczne

Konkurencyjność polskiej gospodarki



Pod względem konkurencyjności polska gospodarka znajduje się na dalekich miejscach w Rankingu Światowego Forum Ekonomicznego- 49 miejsce w 1998 r. i 43 w 1999 r. W rankingu wolności gospodarczej sporządzonego przez amerykański Instytut CATO wśród 123 państw Polska znalazła się dopiero na 85 miejscu. Istnieje wiele przyczyn niskiej konkurencyjności gospodarki. Zalicza się do nich m.in.:
1) Szeroki zakres ingerencji rządu w gospodarkę. Rząd musi łagodzić wpływ wahań koniunkturalnych, kontrolować procesy zachodzące w gospodarce, nadając im prawidłowy kierunek. Dostrzega się jednak liczne zagrożenia wynikające ze zwiększonej ingerencji Rządu w życie gospodarcze.
2) Socjalny charakter państwa, oznaczający zjawisko zmniejszającego wytwarzania dóbr materialnych i świadczenia usług oraz zwiększający się udział ludzi w podziale PKB (korzystanie z rent, emerytur, innych zasiłków i pomocy społecznej).
3) Niski udział nowych i zmodernizowanych wyrobów w wartości produkcji przemysłu. Polski przemysł znajduje się na bardzo niskim poziomie (wartość produkcji sprzedanej wyrobów nowych i zmodernizowanych w przemyśle wyniosła 5,4 % w 1995 r.) i jest to poziom kilkakrotnie niższy w porównaniu z krajami rozwiniętymi.
4) Brak rozwiniętej infrastruktury społecznej związanej z oświatą i badaniami naukowymi. W krajach Unii Europejskiej na sektor B+R nakłady finansowe w 1995 r. wyniosły średnio 2% PKB a w Polsce zaledwie 0,7%.
5) Niewystarczające oparcie gospodarki na tworzeniu i wykorzystaniu naukowej wiedzy technicznej, ekonomicznej i organizacyjnej. Potencjał społeczno-gospodarczy, bogactwo, pozycja polityczna zależą od wykorzystania i tworzenia wiedzy naukowej.
6) Niska społeczna produktywność i niskie płace. Społeczna produktywność liczona według parytetu siły nabywczej jest w Polsce około 3,5 razy niższa niż w krajach Wspólnoty Europejskiej. Przeciętne wynagrodzenie netto jest od 2 do 4 razy niższe w Polsce w porównaniu z UE[1].
7) Niski poziom przedsiębiorczości polskich menedżerów. Polscy menedżerowie wykazują niską zdolność przyswajania innowacji krajowych i zagranicznych oraz brak przewagi konkurencyjnej w zakresie wprowadzania na rynek nowych wyrobów i obniżenia kosztów produkcji.
8) Słabo skorelowana polityka pieniężna, kursowa i kredytowa. Utrzymujący się wysoki kurs złotego w stosunku do walut obcych zmniejsza konkurencyjność i opłacalność eksportu, tym samym sprzyjając zwiększeniu importu.


[1] Te różnice w dużej mierze wynikają z zastosowania w krajach Unii Europejskiej nowych technologii, robotyzacji, automatyzacji, komputeryzacji i biotechnologii.